Πολύς κόσμος κάθε χρόνο γίνεται δέκτης ενός ή περισσότερων τσιμπημάτων από μέλισσες  και σφήκες. Τα περιστατικά είναι αρκετά, με κάποια από αυτά να είναι και  σοβαρά. Ευτυχώς τα πολύ σοβαρά που αφορούν απώλεια ζωής είναι ελάχιστα έως μηδαμινά. Τι μπορεί να συμβαίνει όμως σε αυτές τις περιπτώσεις; 

Σύμφωνα  λοιπόν με  έγκυρες μελέτες  ο κύριος λόγος  για ένα θανατηφόρο κρούσμα αφορά  όλα εκείνα τα άτομα με υπερευαισθησία, στα οποία ένα και μόνο τσίμπημα συχνά είναι αρκετό. Με τον όρο υπερευαισθησία εννοούμε την αλλεργία στο δηλητήριο που αφήνουν μέσα στο σώμα μας  κατά τη διάρκεια του τσιμπήματος τόσο οι μέλισσες όσο και οι σφήκες.  Το χρονικό διάστημα  που απαιτείται μέχρι  και την απώλεια της ζωής είναι περίπου μια ώρα και  όταν το τσίμπημα εντοπίζεται στην περιοχή του λαιμού ή του κεφαλιού το δυσάρεστο επέρχεται ακόμη πιο σύντομα. Η αναπνευστική δυσλειτουργία και δευτερευόντως η αναφυλαξία είναι τα κύρια συμπτώματα σε αυτές τις περιπτώσεις. Σε μη υπερευαίσθητα άτομα μόνον ο πολύ μεγάλος αριθμός τσιμπημάτων μπορεί να αποβεί μοιραίος.

Η γνώση λοιπόν για το αν κάποιος είναι αλλεργικός σε τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας είναι πολύ σημαντική , αφού έτσι μπορεί να προλαμβάνει οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη φέροντας μαζί του κάποιο φάρμακο πρώτης βοήθειας (αντιισταμινικά, κορτιζόνη, βρογχοδιασταλτικό κτλ ).

Τόσο η μέλισσα όσο και η μεγάλη πλειοψηφία των διαφόρων ειδών σφήκας δεν αποτελούν σοβαρή απειλή για τον άνθρωπο, παράλληλα όμως η αντιμετώπισή τους απαιτεί τόσο ψυχραιμία όσο και κατάλληλη τεχνική κατάρτιση σε συνδυασμό με ειδικό εξοπλισμό ακριβείας , ειδικά όταν η φωλιά τους εστιάζεται στους χώρους που διαβιούμε σε μόνιμη βάση…